بلبرینگ خطی زمانی که در حرکت رفت و برگشت روی یک میله راهنما مشکل ایجاد شد، اختراع شد. مسئله ی پیش آمده این بود که طول میله ی راهنما با خیز میله ارتباط مستقیم داشت(هرچه طول میله بیشتر، خیز میله نیز به همان نسبت بیشتر می شد)، که از پایه یاتاقان برای حل این مشکل استفاده شد؛ اما یاتاقان لغزشی استفاده شده موجب بالا رفتن اصطلاک می شد. برای حل این مشکل مهندسان همراه یاتاقان را با ساچمه و بوش ادغام کرده و نهایتا موجب اختراع بیرینگ خطی(بلبرینگ خطی) شد.